Stel je voor: het is zaterdagavond, het belooft de koudste nacht van het jaar te worden, Sinterklaas is
in het land en één van je teamgenoten zit jaloersmakend in de zon op Curaçao. Waar heb je dan zin
in? Juist. Een oefenwedstrijd om 20.15 in Wezep.
Met deze attitude vertrokken 8 sterren en extra chauffeur (bedankt vader van Karsten) op weg naar
Rood-Wit. ‘8 sterren?’, hoor ik je denken. ‘Wat is er gebeurd met áltijd reservespelers meenemen
naar uitwedstrijden? Zijn jullie de perikelen van kudde kunstheup alweer vergeten?’ Zeker niet.
Helaas had Erin iets verkeerds gegeten en dook ze lekker haar bed in. Groot gelijk. Heer nummer 5
was al in Wezep. Hij had namelijk de eer om Rood-Wit 1 – Nova 1 te fluiten. Een unieke kans voor de
Spartanen om hun favoriete scheidsrechter in actie te zien.
Na een goede peptalk van Bram was het tijd voor actie. Tenminste, dat vond Rood-Wit. Sparta had
hier iets meer moeite mee. Want oef, wat werd er veel druk gegeven. Daar waren de Nijkerkers toch
niet helemaal tegen opgewassen. Twee heren speelden de sterren van de hemel: Jesse en Stefan.
Stefan analyseerde later kritisch: ‘altijd als jullie zeggen dat het goed ging, vond ik het juist heel
slecht gaan.’ Maar met 3 goals van Jesse (waarmee hij een groot deel van de wedstrijd
verantwoordelijk was voor 75% van alle Sparta goals) was niets minder waar en heeft dit vak het
knap gedaan.
Verder is de analytische inhoud in dit verslag minimaal. Of dit te maken heeft met dat de
verslagschrijfster een keer of drie geblokt werd? Dat laten we in het midden. Ze scoorde nog wel een
doorloopbal. (Trainer Gerard, lees je mee?). Goed. 6-17 was de eindstand. Douchen, ruiten krabben
en op naar huis.
Maar zoals je gewend bent van onze sterren is de wedstrijd niet na twee helften afgelopen. De derde
helft is minstens zo belangrijk! Nadat er in de auto nog even gevideobeld werd met Curaçao liet
Sparta 3 zich de biertjes, gevulde eitjes en chili-sour-cream-ribbel chips van de Boni (lekker Rian!)
goed smaken. Er werden spelletjes gespeeld waarbij de spelers elkaar nog beter leerden kennen.
Want wie had ooit kunnen weten dat Bram Kuikentje Piep zó treffend kan neuriën? En dat Dennis
niet weet hoe rijst eruit ziet? Pure winst, als je het mij vraagt.