Na een schokbarende ontdekking van Lars begon Sparta 3 vrij verbouwereerd aan de wedstrijd bespreking. Waarom, hoor ik je denken? Nou, het nieuw opgerichtte team Unitas 5 bestond voornamelijk uit oud eerste klasse spelers. “Kuuuuúúúúút” gaf Stefan als reactie, waar het team zich wel in leek te vinden.
Het team leek teneergeslagen en zoekende naar motivatie. Hier kwam al snel invulling voor met behulp van een aantal uitspraken in het Cruijffiaans (raadselachtige, diepzinnig aandoende uitspraken die niet altijd de regels van de logica lijken te volgen):
- ‘Je verdedigen heeft niks met winnen te maken’
- ‘Soms lijkt iemand nog zo fit maar bevat diegene echt geen pit’
- ‘Verliezen is geen keuze, maar verloren zijn wel’
- ‘Incasseren zonder verzet is dubbel incasseren’
Na deze halfgare filosofische uitspraken des hoops zag het team het licht. Met elkaar vechtend ten onder gaan is ten slotte beter dan alleen. Lang was het spannend, maar na 5 minuten leek de winst van Unitas onvermijdelijk. Lars, Erin, Stefan en Eise werden in positie gebracht om te scoren en konden zo een mooi verzet bieden. Het verzet van Sparta 3 werd zelfs nog groter en zo konden wij tot op het bittere eind de verdediging (een soort van) in stand houden.
Na een iets wat onhandige actie van Eise (oeps) werd de wedstrijd afgefloten, eindstand 4-28…… En toen gebeurde er iets prachtigs: high fives, schouderklopjes en hier en daar een knuffel. Het wij-gevoel is sterker dan ooit!
- ‘Na regen komt zonneschijn’
- ‘Na lijden komt verblijden’
- ‘Voorspoed volgt op tegenspoed’
- ‘Post nubila phoebus’.
Kortom: tot zaterdag 18 november tegen Huizen 3!