De laatste… De laatste wedstrijd van een seizoen vol met hoogtepunten. En met wat minder hoge punten. Een warme, zonnige zaterdagmiddag 31 mei stond in het teken van de afsluiter van de competitie: Sparta 3 – Dalto 7. Waarom de competitie al op 31 mei eindigde is ons nog steeds een raadsel, maar later zal blijken dat dit niet de minst succesvolle datum uit onze historie zou worden.
Op een wedstrijddag is het altijd weer even spannend wie er in de basis staat bij het sterrenensemble van onze korfbalvereniging. Zouden er dit weekend 8 Sparta 3’ers aan de afworp verschijnen? Of zijn er toch her en der wat invallers gevonden die ons aan een achttal kunnen helpen? En wordt de wedstrijd nou wel of niet vervroegd? Allemaal vragen die leven op zo’n vrijdagavond en zaterdagochtend.
De belangrijkste vraag die binnen ons sterrenteam leefde, was: wat moeten we precies doen om definitieve handhaving veilig te stellen? Het antwoord was simpel: minimaal gelijkspelen. Rianne probeerde het in de bespreking nog even te verduidelijken: ‘We moeten gewoon 120 procent, of 200 procent. Want wij moeten vandaag winnen’. Zo, missie duidelijk. Doelstelling staat.
Dat de trouwe supporters het antwoord op de vragen over het aanvangstijdstip wisten, bleek wel uit de grote getale aan fans die in de eerste helft langs de lijn stonden. Ik weet niet of ze meer genoten van het zonnetje of van het korfbal, maar ze stonden er wel! Het hielp behoorlijk dat de wedstrijd van 14:15 naar 13:30 vervroegd werd, want in de tweede helft waren de fans uit Sparta 1 en 2 vertrokken voor hun eigen uitwedstrijden.
Om antwoord te geven op de overige vragen uit alinea 2: er stonden ‘gewoon’ 8 spelers uit Sparta 3 in de basis. De reservebank werd aangevuld met Lysanne (duh), Jesse, Chanine en Daan. Twee laatstgenoemde deden bij zoveel teams mee dat ze vlak voor het einde ook diezelfde bank weer verlieten. Ook Marieke wist de weg naar Luxool te vinden. Zo was er genoeg geluid aanwezig om de aanmoediging eens flink in gang te zetten.
In het eerste deel van de wedstrijd zagen het publiek, de goedgevulde bank en uiteraard ook de spelers van beide teams een gelijkopgaande wedstrijd. In de uitwedstrijd stonden we na 10 minuten al 8-1 achter, dus was het zaak om aan iets van een revanche te doen. Dat lukte aardig, door doelpunten over veel verschillende schijven liepen we na een 5-3 voorsprong uit naar een keurige 12-7 ruststand. Onthoud die ruststand, want straks aan het eind gaat u waarschijnlijk niet geloven dat dit daadwerkelijk de ruststand was.
Aan Nijkerkse zijde werden dus evenveel doelpunten gemaakt als in de volledige thuis- en uitwedstrijd tegen HKC, maar ook al evenveel als in de volledige uitwedstrijd tegen Dalto. En het was niet eens zo dat we wind mee hadden, want er stond geen wind. Raadsels. Met de kennis in het achterhoofd dat MIA zomaar eens van HKC zou kunnen winnen (die toch al kampioen waren) besloten we in de rust om er nog even een schepje bovenop te doen. In de kleedkamer was het zo mogelijk nog heter dan op het veld, en dus stonden we binnen een paar minuten weer buiten te popelen om aan de tweede helft te beginnen.
Een paar alinea’s terug vertelde ik al dat u de ruststand goed moest onthouden omdat dat later in het verslag nog weleens van pas zou kunnen komen. Deel twee van de strijd tegen Dalto 7 verliep namelijk soepeler dan soepel. De ene na de andere Spartaan schoot een bal door de korf. Kevin en Lars maakten er 4, de doelpunten van Rianne en Daniel waren niet bij te houden en ook invaller Jesse beloonde zijn invalbeurt van 4 minuten met een doelpunt.
De ingevallen Lysanne, die het veld betrad voor de semi-fitte Karlijn, ving aan de andere kant van het veld zo’n beetje iedere bal af. Ook door de andere 7 werd er waanzinnig verdedigd. Zoals gezegd was de stand na 30 minuten 12-7. Na 60 minuten wisten wij onze score te verdubbelen naar 24, terwijl Dalto er in de tweede helft maar eentje in wist te prikken. En dus stond er een eindstand van 24-8 op het scorebord.
Ongekende cijfers die eigenlijk helemaal niet passen in het veldseizoen dat we hebben gespeeld. Maar niet minder belangrijk, zo bleek later. MIA had inderdaad van HKC gewonnen en dus moesten wij ook een resultaat halen om te handhaven. Met vlag en wimpel geslaagd zou ik zeggen! Ook na de zomervakantie spelen we op het veld in de 3e klasse, nadat we in de zaal ook naar dat niveau gepromoveerd waren.
Na afloop werd de familie van Doorne, onze favoriete DJ en de opa van Lars met luid applaus bedankt. Onze kleine Ted kreeg eindelijk zijn welverdiende cadeautje. De romper laat nog even op zich wachten, maar de bidon met zijn naam staat alvast klaar voor zijn eerste training bij de kangoeroes. Vervolgens trokken Rianne, Rhodé, trouwe supporter Leon, Lysanne, de kinderen van Lysanne en oppasser van de week Lars naar Amersfoort. Daar namen zij plaats op de reservebank en op de oppastribune voor de kampioenswedstrijd van Sparta 2. Zij wonnen met 12-15 en dus was het groot feest in de kantine. Gefeliciteerd namens iedereen uit Sparta 3!
Zo kwam er voor zowel Sparta 3 als Sparta 2 een succesvol einde aan dit veldseizoen, waarin beide teams nog wel eens gebruik maakte van elkaar. Reden genoeg om er een gezellige avond van te maken en de blik te verschuiven naar volgend seizoen. Met de terugkeer van Marieke in het vooruitzicht, en her en der wellicht nog een zeer verdienstelijke versterking, ziet de toekomst voor Sparta 3 er rooskleurig uit. En deze overwinning is er eentje waar we wat mee kunnen. Een afsluiting in stijl, een klein kroontje op een mooi korfbaljaar. Voor de cijfernerds onder ons, hierbij wat feiten op een rijtje:
- We maakten dit hele jaar maar liefst 514 doelpunten (!) in alle competitie- en oefenwedstrijden bij elkaar opgeteld;
- We kregen helaas ook tegendoelpunten (295 stuks);
- Dat is een positief saldo van +219;
- Dit veldseizoen waren we het team met de meeste doelpunten en het beste doelsaldo;
- Toch eindigde we op een 3e plaats;
- In totaal verzamelde we 39 punten in 24 wedstrijden;
- Dat zijn er 9 minder dan de maximale score;
- Dat is een gemiddelde van 1,625 punt per wedstrijd;
- We ontvingen 0 gele kaarten;
- 2 van onze supersterren werden vader of moeder;
- Iedereen werd ouder 😉
- De blessuregolf kende 2 enkels, 3 kniebanden en 1 liesprobleem;
- Lysanne viel 197 keer in en speelde praktisch net zo veel als iedere andere Sparta 3’er, maar wil zichzelf (nog) niet officieel lid van Sparta 3 noemen. Zoals het spreekwoord luidt: ‘wat niet is kan nog komen’;
- Iedere supporter en invaller verdient een persoonlijke vermelding, maar dan wordt dit verslag te lang. BEDANKT Sparta 1 en 2, Jorik, Tom, Wilco, Nils, Kim, Jesse, Stefan, Bo, Jasmijn, Sophie, Juliette, Guusje, Nout, Tijn, Daan, Douwe en wie ik nu ook nog vergeet. Jullie zijn en waren geweldig!
Zo komt er een eind aan een jaar vol verslagen, aan een jaar vol hoogtepunten en aan een jaar vol met Sparta 3. Van selfies bij overwinningen in Kampen, het kampioenschap in Harderwijk, de promotie in Zeewolde en de handhaving op ons eigen Sportpark Luxool. Wie weet blikken we binnenkort nog eens uitgebreid terug op dit seizoen. Eerst gaan we genieten van een welverdiende vakantie en een korfbalpauze. Na de zomer proberen we sterker terug te keren dan ooit. En dan zetten we dat beste doelsaldo en de meest gescoorde doelpunten wellicht om in een hogere plaats op de ranglijst dan numero 3 😉
Merci maar weer voor het lezen, niet alleen vandaag, maar gedurende het hele seizoen. Houdoe en tot ergens eind augustus!