Enigzins teleurgesteld na vorige week stond er deze week een nieuwe wedstrijd op de planning. Helaas werd geen gehoor gegeven aan mijn wanhopige verzoek om een wedstrijdverslag te schrijven. Dus dan maar vanuit het team excuses dat er vorige week niks was.
Maar zoals altijd nieuwe week nieuwe kansen. Deze week stond spirit 2 op het programma. De heenwedstrijd ging erg gelijk op en werd uiteindelijk net door Sparta verloren. Maar het Sparta van 2020 kent vechtlust. Heel veel vechtlust. Dus spirit kon de borst natmaken.
Tijdens de voorbereiding kwamen we erachter dat Daniël nog een mooi trucje kan. Blijkbaar heeft hij knikkers in zijn hoofd zitten, even werd gedacht dat hij wellicht een glazen oog heeft maar gezien zijn scherpgerichte vizier zal dat wel niet zo zijn. Voor de bespreking was het nog even wachten op Bram. Bram kwam uiteindelijk de kleedkamer in, hij voelde zich zeer schuldig dat hij te laat was. Zijn opmerking terwijl die binnen kwam lopen was namelijk “Ach ik luister toch nooit”.
Na de bespreking zat de teamspirit er goed in en konden we aan de wedstrijd beginnen.
Het was half 8, een prima moment voor het tweede om de wedstrijd te beginnen. Zodat we na de wedstrijd snel konden genieten van wat gele rakkers.
Sparta begon superscherp aan de wedstrijd. Zoals Ciara als een wervelwind door Nederland heen stormde. Zo hadden wij de volgende storm Dennis al in het veld staan. Dennis liet meteen zien dat hij als aanvaller prima uit de voeten kan. Binnen 10 seconden lag het eerste schot er al in! Dat dit niet zijn laatste doelpunt zal zijn bleek gedurende de wedstrijd. Sparta liep uit tot 4-2 door een doorloopbal van Elise en 2 schoten van Marjet. Hierna liep het even wat minder en keek sparta al vrij snel tegen een 4-8 achterstand aan. De dames vielen ondertussen met bosjes om, maar wisten gelukkig ook weer op te staan. Na wat mooie aanvallen gingen we met 7-10 de rust in.
We gingen de kleedkamer in en konden genieten van de gepelde manderijnen (dankjewel Rianne). Na een tactische bespreking konden we snel aan het tweede bedrijf beginnen. Dennis besloot zijn tweede helft wederom te starten met een doelpunt en zette zo zijn teller op 3. Vervolgens kwam Elise eroverheen met een schot wat tevens de aansluitingstreffer was, 9-10. Ik zelf besloot dat het maar beter was om niet meer te schieten, aangezien de wintersport er blijkbaar voor gezorgd had dat ik minimaal een meter te kort schoot. Wat er toen op het scoreformulier stond is ongekend. Er stond namelijk Linda*meh en Pim*meh. Een afkorting die voor vraagtekens zorgde. Mooi, eigenwijs en handig? Of met eigen handen? Geen idee. Maar na nogmaals kijken stond er een asterisk, zoekend na de bijlage van het scoreformulier bleek dit met één hand te betekenen. Maar deze onehanders betekende wel dat sparta op voorsprong kwam. De dames van ons (plus Dennis) waren lekker op schot en we liepen uit na 16-14. Met nog een paar minuten te gaan besloot Elise uit te verdedigen terwijl de tegenpartij nog aan het aanvallen was. Dat de tegenstander dit ook niet doorhad was wel een grote meevaller. Knokkend de laatste minuten hebben we de wedstrijd uitgespeeld en verdiend gewonnen met 19-17. Een prachtige uitslag.