Het teruggeven van de polder aan de natuur, een veel gehoorde wens van onze natuurliefhebber Daniël van Doorne. Na de fantastische glijpartij in Lelystad mochten we nu in de tuin van Nieuw-Amsterdam(Almere) ons geliefde spelletje spelen. Dat Daniël het niet zo heeft op de polder werd al snel duidelijk. Zijn redenen waren echter wel bijzonder. Dat hij bijvoorbeeld het kunstgrasveld erg zwaar vond door de zware moddergrond deed ons wel de wenkbrauwen fronsen. Nadat we mooi op tijd waren aangekomen(ondanks dat Marjet 5 minuten te laat was) werd het tijd om ons allemaal in het tenue te heisen. Hier kwam Linda tot de schokkende ontdekking dat ze haar rokje vergeten was. Wij vonden natuurlijk allemaal dat Linda dan maar zonder rokje moest spelen, maar ze had geluk want het was haar reservebeurt. Hoe ze het opgelost zou hebben als ze moest invallen is hier niet bekend. Dat het inpakken van de sporttas, denken aan de mandarijnen en op tijd komen een hele opgave is werd ook nog eens door Bram bewezen. Ook hij was toe aan zijn reservebeurt en vond het dan ook niet nodig om zijn enkelbraces mee te nemen. Gelukkig kon zijn grote broer als reddende engel inspringen en deze nog voor hem meenemen. Maargoed dit zijn natuurlijk allemaal kleine details, het gaat om een wedstrijdverslag dus laten we daar maar mee beginnen.
Dat er meer mensen niet blij met de polder zijn, ik snap zelf niet zo goed wat het probleem is, werd duidelijk toen Stuart zich op het laatst afmeldde. Hij was niet in staat om mee te gaan omdat zijn vrouw geblesseerd geraakt was. Heel vervelend natuurlijk en wij wensen haar alle beterschap. Wel willen wij aangeven dat als Stuart met iemand wil praten wij altijd voor hem klaar staan. Donderdag kwam hij namelijk zelf met hechtingen in zijn wenkbrauw op de training en wij vragen ons dus af of daar niks aan de hand is?(disclaimer: dit is uiteraard geschreven met een grote knipoog)
Voor Jan was dit echter een mooie kans om zijn debuut te maken als hoofdcoach van 2. Ditmaal geen verhalen over ananassen maar meer een motivational speech over dat we scherp en goed de wedstrijd moesten ingaan. EKVA stond dan wel onderaan, zo dik hadden ze de wedstrijden niet verloren.
Zoals we bij Sparta 3 hebben kunnen lezen is het bijhouden van de hoogtepunten van de wedstrijd geen gemakkelijke opgave. Gelukkig beschikken wij over een zeer geconcentreerde bank en worden netjes alle scores bijgehouden. Complimenten vandaag mogen ook gegeven worden voor de bank. Ernaast, erachter of erop kan natuurlijk ook. Maar nee, de mensen op de bank coachte goed mee en dit was zeker behulpzaam in het vak.
Levensgevaarlijk was de tegenstander niet, maar een enkeling van hen had een heel goed schot. Waarbij als je maar 1 moment geen druk gaf de bal meteen door het kunstofvormig aanhangsel van de paal heen ging. Verdere tegendoelpunten kwamen vooral door kleine kansjes achter de paal. Begin van de wedstrijd verliep moeizaam. Snotterende neusjes, een grauwe dag en het fantastische uitzicht op een troosteloze weidegrond deed de sfeer niet echt verhogen. Het vak van Daniël, Pim, Fleur en Christa liep weer als een geoliede machine. De Beginbal dit keer werd onreglementair afgestraft, de bonus afvang werd door Daniël met een dubbele stift afgehouden waardoor Pim een strafworp mocht nemen. Deze was uiteraard raak en we stonden weer voor. Vanaf dit moment tot en met de rust gingen beiden partijen redelijk gelijk op, dan was er weer een gat van twee doelpunten dan stonden we weer gelijk.
Na enkele tips van de andere spelers begon het eindelijk wat beter te lopen en kwamen de doelpuntjes wat gemakkelijker. Na rust liepen we langzaam uit van onze tegenstander. Pim miste helaas zijn eerste strafworp van dit seizoen, de scheidsrechter vond dit echter zo vervelend dat hij hem overnieuw mocht nemen. Complimenten trouwens voor de scheidsrechter. Er mocht fel en fair gestreden worden zonder dat er onnozele kaarten gegeven werden.
20 minuten voor het einde mocht er ook nog door Dennis ingevallen worden. Daniël vond het hilarisch dat hij invallen zo letterlijk nam aangezien Dennis al bij zijn eerste actie over de lijn heen gleed. Toch glad hè die witte verf! De wedstrijd was ondertussen eigenlijk al wel gespeeld. EKVA was niet meer bij machte om terug te komen en Sparta schoot er rustig nog wat afstandschoten in. Ook werd er nog een kleine bijles uit het spelreglement gegeven, waardoor wij nu weten dat een spelhervatting één armlengte afstand is. En dat als je de bal naar het andere vak speelt hij ook zo snel mogelijk naar dat vak moet, en niet nog via een speler ook al staat die voor de andere speler, gespeeld mag worden.
De puntjes waren iniedergeval al binnen en wederom hadden we de volle buit. We konden lekker de warme douche opzoeken. Hoe het er exact onder de douche aan toegaat zal ik jullie besparen, eindresultaat was een Turks stoombad en heuse Picasso tekening MET oranjegloed. Na de wedstrijd werd er nog door een deel van de selectie nageborreld en gegeten. De pizza was er supersnel en smaakte heerlijk. Bram vertelde vol trots dat die nog vol energie zat na zijn reservebeurt, gelukkig stond er op zondag nog een tenniswedstrijd voor hem op het programma.
Er rest ons nu nog 1 tegenstander deze competitie die we niet tegengekomen zijn. Dat is Tiel, wij mogen hen volgende week thuis verwelkomen. Dit zal ook de laatste thuiswedstrijd zijn van Sparta, wij nodigen iedereen dan ook van harte uit om ons aan te komen moedigen. Het mooiste is natuurlijk om op de fiets te komen.
Dan wil ik nog afsluiten met hetgeen waar wij zelf ook altijd pas op het allerlaatst achter komen. De mandarijnen, ze waren mee. Ze werden alleen pas na de wedstrijd genuttigd. Sommige dingen veranderen nooit, maar ach als dat het ergste is…