Alweer een spraakmakende wedstrijd van Sparta 3, die prachtig samen te vatten is in één quote. De quote van de wedstrijd werd eigenlijk geroepen in de wedstrijd voor ons. Tijdens onze warming-up hoorde we namelijk een speler roepen: “Hou vertrouwen!”. Dat was het moment dat Lohuis het niet bestaand nummer ‘Hou vertrouwen’ van Gerard Joling als wedstrijdlied omdoopte.
De voorbereidingen waren zoals altijd op en top. Erin had een kater en een kapotte auto meegenomen, Jarno kwam weer op eigen gelegenheid dus miste het inschieten, Anoek sloot zich daarbij aan, Marnix hoopte dat ie als 4de heer op de bank mocht zitten, Hanne mocht ook daadwerkelijk op de bank zitten (hoera, inhoudelijk verslag!) en er waren nog wat gestrande A2’ers aanwezig. Kwamen ze hun trainers Anoek en Jarno aanmoedigen? Of waren ze overgehaald door het door Jarno samengestelde ‘Supporterspakket Sparta 3’ inclusief mandarijnen, popcorn en bier?
We zullen het nooit weten, maar wat we wel weten is dat we moesten beginnen met korfballen. In het begin van de wedstrijd werden er ontzettend veel kansen gemist. Ondanks het feit dat er meestal nou eenmaal meer ballen mis gaan dan raak, was het deze keer wel erg opvallend. Zelfs strafworpen werden gemist, maar gelukkig deed Synergo daar ook gezellig aan mee. Wel zo attent.
Eindelijk was daar het eerste Nijkerkse doelpunt, van niemand minder dan Lohuis. Vervolgens scoorde Anoek een prachtige doorloopbal. De Utrechters hadden de smaak ook eindelijk te pakken en dat maakte de stand 2-2. Dit waren nog veel te weinig doelpunten, dus coach Jochem vroeg een time-out aan. Ik heb niet gehoord wat Jochem zei, maar het kwam er op neer dat we gewoon ff normaal moesten gaan doen. Dit advies werd direct opgevolgd door Jarno en Lohuis. 2-4. Helaas was de scherpte van korte duur, en moesten de Spartanen met een achterstand van 5-4 de rust in.
“Als we nou gewoon even winnen, kunnen we daarna naar de Mac” was de enige uitspraak van coach Jochem die Sparta 3 nodig had. Zoals u kan begrijpen begonnen de Nijkerkers met een ongekende hoeveelheid motivatie aan de tweede helft.
Marnix scoorde, Anoek scoorde, Jarno scoorde, Lohuis scoorde, Jarno scoorde weer, Dokter ving alle ballen af (net als vorige week). Dat ging lekker. Lohuis had het inspirerende nummer ‘Hou vertrouwen’ nog steeds in zijn hoofd en schoot daarom lekker zonder vang. Terecht, want als de bal lekker in je handen ligt kun je ‘m gewoon even raak gooien, toch? Al die doelpunten waren natuurlijk fantastisch, maar Synergo deed ongeveer hetzelfde op het gebied van doelpunten. Het was 9-9, dus de popcorn van de gestrande A2’ers was hard nodig.
Anoek besefte dat de A2’ers misschien toch voor haar helemaal naar Utrecht waren gereisd, in plaats van voor een zak popcorn. Met die gedachte maakte ze twee geweldige treffers. Jarno liet het niet gebeuren dat Anoek nu meer gezag zou hebben bij de trainingen van de A2, dus knalde er zelf ook nog eentje in.
Met een eindstand van 9-12 en de conclusie van Jochem “Niet goed, wel punten” konden de Nijkerkers moe maar voldaan richting de Mac. Tot volgend jaar!