Zaterdag 28 maart, 11:00. De tijd dat Sparta 3 had moeten verzamelen. “Waar zijn jullie? Ik sta bij Watergoor” klonk het in de groepsapp. “Ik moet nog even mandarijnen halen, kom er zo aan” was de reactie.

Het moest een bijzondere dag worden voor Sparta 3, met een drukke planning. Om 12:15 stond een wedstrijd tegen DWS op het programma. We zouden gaan schitteren in de Veluwehal. We zouden net niet serieus genoeg warmlopen, grappen maken over de mandarijnen die waarschijnlijk vergeten waren, Coach Jochem zou ons scherp maken voor de wedstrijd, Lohuis zou Koning Afstandsschot worden, Erin zou net niet fit genoeg in het veld staan, Gerard zou zeggen dat het eigenlijk “heel simpel” is, Rian zou meer moeten schieten, Anoek zou alle doorloopballen scoren, Marnix zou een publiekswissel krijgen omdat het zijn laatste wedstrijd was, Dokter zou zijn tenniswedstrijd hebben afgezegd om bij deze wedstrijd aanwezig te kunnen zijn.

’s Avonds zouden we nagenieten van onze winst bij Japas. We zouden tijdens het teamuitje terugkijken op een fantastisch gezellig en succesvol zaalseizoen en vooruitblikken op het veldseizoen. En als we echt niet meer konden, als we geen tapas meer konden zien en als we de chocoladefontein uit hadden gespeeld, zouden we onze weg vervolgen naar de kampioenswedstrijd van Sparta 1. Sparta zou overtuigend winnen, zou kampioen worden, zou dronken worden. De supporters van 3 zouden meedoen met de 3de helft, de 4de helft en misschien zelfs de 5de helft. Jarno zou de 6de helft zelfs halen, Francis zou de hele dag al geroepen hebben dat ze zin had om te bieren, Hanne zou tot diep in de nacht aantekeningen maken voor het verslag, Chanine zou haar niet-verloofde appen dat ze toch wat later thuis komt, Lars zou zijn blessures aan de kant zetten om nog een rondje te halen.

Maar wat had kunnen gebeuren, werd allemaal afgelast. Het was niet Sparta 3, niet Sparta 1, maar Covid-19 die had gewonnen. Geduld is key, we leerden het van coach Jochem, het blijkt harder nodig dan ooit. De korfbalschoenen hoeven voorlopig niet uit de tas gehaald te worden. Zelfs de buitenschoenen kunnen nog even blijven verstoffen op zolder. Het nieuwe Sparta-terras naast het veld kan niet getest worden, we zullen nog even, heel even, eigenlijk best wel lang, geduld moeten hebben.

Voor nu lijkt het misschien dat Covid-19 onverslaanbaar is. Maar dit was de uitwedstrijd, we moeten nog thuis. De thuiswedstrijd zullen we winnen door thuis te blijven. En dan, na de zomer, zullen we schitteren als nooit tevoren. Dan zullen we binnen 1,5 meter verdedigen zodat we onoverwinnelijk worden, zelfs voor een virus. Voor nu, houd afstand en tot volgend seizoen!

PS. Ontdek in de tussentijd alle geheimen van Sparta 3 via deze link