Gerard had nog steeds spierpijn van vorige week, maar gelukkig voor hem is verkoudheid in deze tijd een legitieme reden om af te zeggen. Hij was niet de enige die een leuke smoes had bedacht om niet naar Oost-Arnhem af te hoeven reizen. Francis had de tijd nodig om de keukenprinses uit te hangen, Dennis moest z’n fluitje weer eens testen, Angela moet nog wennen aan ’t vrijhouden van de zaterdag en Lohuis promoveerde van basisspeler naar notulist, zodat hij energie kon sparen voor zijn tomeloze (lees: Tomloze) inzet bij ’t 2de.

Gelukkig waren er drie fanatieke A1’ers die ons kwamen ondersteunen. Lars, Rika en Daan zagen het wel zitten om in de brandende zon toe te kijken. Eén van hen had het extra moeilijk in de zon. Ik zal niet verklappen wie er een kater had, want hun coach leest dit natuurlijk ook.

Twee netjes mandarijnen. U leest het goed, twee volle netjes met sappige Sparta-kleurige mandarijnen. We mochten niet alleen een mandarijn in de rust, maar ook een mandarijn tijdens de voorbespreking. Kan niet meer misgaan, hoor ik u denken. Nadat het netje mandarijnen en de zonnebrandfles rond waren gegaan, gingen we vol goede moed van start.

Even leek het alsof we eraf geschoten zouden worden door Oost-Arnhem, even leken de Nijkerkers voor niks in de bloedhitte in het veld te staan, even leek een keiharde nederlaag niet ondenkbaar. Maar u kent Sparta 3 inmiddels: herpakken, dat is wat we deden (en wat we toen nog konden). De eerste helft was kortgezegd grandioos. A1’er Lars begon in de basis (de mannelijke variant die nog op de bank zat had een kater trouwens) en schoot er drie raak. Rian had totaal geen zin in de wedstrijd maar mikte ook twee keer goed, Jarno raakte een strafworp, Hanne scoorde een bal die ze normaal door alle stress niet zou raken, en Jochem bedacht briljante tactieken, die Anoek vervolgens feilloos uitvoerde. Een eerste helft van ongekende klasse, kunnen we wel zeggen.

10-10 in de rust, of zoals de scheids het noemde: 12-10. Maar notulist Lohuis was ervan overtuigd dat het 10-10 stond, dus met deze enigszins positieve noot bespraken we de verbeterpunten. De Nijkerkers zouden vooral hun energielevel niet kwijt moeten raken in de tweede helft, dan was de winst binnen.

Dat doel bleek ingewikkelder dan gedacht. Door de aanhoudende hitte was dat energielevel helaas verdwenen, vergaan, verdampt. Omdat de tweede helft (en de derde helft) niet iets is om over naar huis te schrijven, gaan we dat ook zeker niet doen.

Over de eindstand verschilden Lohuis en de scheids ook weer van mening, maar het was in ieder geval overduidelijk dat de punten niet mee naar Nijkerk gingen. Het zat niet mee, het zit niet mee, gaat het ooit nog meezitten? Niet getreurd lieve, trouwe, teletekstsupporters van het 3de: volgende week is het zover. Het moment waar jullie op hebben gewacht. Het moment waar het allemaal om draait. Komende zaterdag om 12:30 kunnen jullie er eindelijk achterkomen of Arie nog in Sparta 3 zit, op de kunstgrasmat van Sparta Nijkerk. Tot zaterdag!