Laten we het eens hebben over de stand. Ik kan begrijpen dat u wekelijks deze verslagen leest, en door al de inhoud het bos niet meer ziet. Ik begrijp dat u toch wel nieuwsgierig bent hoe we er nou écht voor staan.
In de lijst van 7 ploegen staan we op de 3de plaats, of eigenlijk op een gedeeld 2de plaats. Net hoe je ’t bekijkt. SKF en Mia staan bovenaan met beide 13 punten. Daarna volgen wij, met 6 punten. Deze derde plek is ook precies waar we naar streven, want onhaalbare doelen, daar houden we niet van.
Dus. Afgelopen zaterdag mochten we het opnemen tegen één van de koplopers, Mia. Ik kan er lang over zijn, ik kan er kort over zijn. En na het lange verslag van vorige week ga ik deze keer toch voor kort. We hebben het niet kunnen winnen. Het cijfer aan onze kant van het scorebord was eigenlijk constant de helft van de andere kant. Ondanks de positiviteit en tevredenheid over eigen spel van Sparta, lukte het niet om mee te komen met Mia. Was het omdat we geen mandarijnen hadden? Was het omdat we Lohuis en Erin uit hadden geleend aan het 2de? Was het omdat coach Jochem niet aanwezig kon zijn? De laatste goede mogelijkheid is dat de tegenstander simpelweg te sterk voor ons was.
In ruil voor Lohuis en Erin hadden we gelukkig twee scherpe A1’ers op de bank, Carmen en Lars. Ze hoefden geen mandarijnen te pellen dus hebben ze perfect de teleurstellende score bijgehouden. De laatste tien minuten hebben Carmen, Lars en onze Lars nog geschitterd in het veld. Helaas was de wedstrijd toen al lang beslist.
De woorden van Gerard in de voorbespreking waren “Ook al gaan we hier met 10-30 het veld af, dat kan gebeuren. Als we maar een goede pot spelen”. Ik hoor u denken: 10-30, dat laten jullie natuurlijk niet gebeuren. En inderdaad, boven alle verwachtingen bleef het bij een nette eindstand van 11-27. Beter dan verwacht!
De derde helft bevond zich noodgedwongen in een andere sporthal. In Strijland werden de handbalkwaliteiten van Danny bewonderd (u weet wel, die niet-verloofde van Chanine). Een groot deel van Sparta 3 leverde hier een uitstekende prestatie als publiek, die zowel de spelregels als de spelers niet kende. Naast Danny waren daar ook Marco, Nico, Ruben. Allemaal in topvorm. Aanvallend sterk, verdedigend nog sterker. We hadden echt geen idee maar we hebben ze hard aangemoedigd, met resultaat. De einduitslag was hier ongeveer het omgekeerde van onze eindstand. Danny was zo blij verrast dat zijn vriendin en haar teamgenoten kwamen aanmoedigen, dat hij beloofde om met zijn team een potje korfbal te komen bewonderen. We zien jullie graag verschijnen!