Elburg, een mooie vestingstad op de Veluwe. De gemeente, gelegen aan het Veluwemeer en het Drontermeer, telt ongeveer 23.000 inwoners. Wie in Elburg stad loopt, waant zich in de middeleeuwen. De Oude Wallen met hun schitterende bomen, de smalle steegjes, de keitjesstoepen en prachtige doorkijkjes maken van de vesting een sfeervolle omgeving waar je heerlijk kan wandelen. Middenin deze vissersplaats ligt een prachtig stukje cultuur; korfbalvereniging Elburg.
Ik hoor u denken; Elburg? Jullie moesten toch thuis tegen Utrecht? Dat is helemaal juist, maar omdat Jochem afgelopen zaterdag twee keer is afgereisd naar deze mooie vestingstad, vraagt dat toch om wat achtergrondinformatie.
Nadat Jochem als coach langs de zijlijn stond zaterdagochtend, namen de A1’ers gelukkig de punten mee naar huis. Wat ze niet mee naar huis namen, waren de jas en de sleutels van Jochem. Deze constatering zorgde ervoor dat Jochem zaterdagmiddag nog een keer op weg mocht naar Elburg. Dat is zuur als je bedenkt dat Jochem daardoor zijn basisplek moest opgeven. Maar, dat is nog zuurder als je bedenkt dat zijn jas en sleutels helemaal niet in Elburg bleken te liggen, maar in de auto van een A1-speler..
Soepeler dan de zoektocht naar de jas van Jochem, was de wedstrijd van Sparta 3 (is er al een lijstje met slechte bruggetjes?). Ondanks dat Bram ook in de verkeerde stad stond tijdens het fluitsignaal – zijn jas lag nog in Amsterdam, op het ADE – startten we met 8 sterren van Sparta 3 in de basis.
De eerste 5 minuten van de wedstrijd zou je kunnen vergelijken met de scriptie van Jarno: het wilde niet echt lukken. Als je drie strafworpen mist in de eerste 5 minuten, kan de hoop weleens wat wegzakken. Tel daar bij op dat Chanine en Francis al geschitterd hadden in ’t 2de, dus al aardig wat meters in de benen hadden.
Maar gelukkig lieten de Spartanen direct zien dat de punten in Nijkerk zouden blijven, en stond het al snel 4-1. Jarno en Jesse waren lekker scherp, en trakteerden het publiek op kleine kansen met één hand. Er was zelfs een scherpe notulist aanwezig, die dit soort feiten heeft genoteerd (Eva bedankt!). Met een stand van 8-4 in de rust hadden de Nijkerkers wel een mandarijn (met dropveter) verdiend.
Ondanks dat het schotpercentage van Gerard 0,01% was (zijn woorden), en dat het welbekende probleem “ze vallen er gewoon niet in” weer opspeelde, werd het gat al snel groter na rust. De score denderde naar 10-5 en de Utrechters lieten de koppies al een beetje hangen. Terecht. Want Gerard, en zelfs Francis en Hanne – van wie het schotpercentage dicht in de buurt kwam bij dat van Gerard – wisten gelukkig de korf nog te vinden. Ook Chanine mikte er nog een paar in, terwijl het ongetwijfeld in haar hoofd speelde dat de ceremoniemeesters die avond op bezoek kwamen (want 2+2=4!). Daarbij kwam nog dat Tom zo goed speelde dat sommige teamgenoten bang werden dat hij weer terug gevraagd zou worden bij de selectie. Gelukkig heeft de hele familie Lohuis zijn fenomenale acties kunnen aanschouwen, en heeft Tom beloofd om Sparta 3 niet in de steek te laten.
Bij een stand van 15-8 klonk het eindsignaal, en was Jochem weer terug in Nijkerk.
Zaterdag spelen we in Veenendaal, tot dan!