Het was weer zaterdag en het was weer bloedheet, dus dat betekende dat de sterren van Sparta 3 zich weer mochten opmaken voor een potje mandje mikken. Geheel volgens traditie waren we incompleet, was Gerard te laat en stond er een vreeeeeeselijke scheidsrechter op ons te wachten (geintje Dennis hey leuk dat je mee gaat op teamweekend zin in).
Maar, ook geheel volgens traditie stonden er 8 Spartanen in het veld bij het fluitsignaal. Het ene vak bestond uit 3 spelers uit het 3de en Yara (uit ’t 2de), het andere vak bestond uit 2 heren en 2 katers. Ook was de bank gelukkig gevuld met een paar A1’ers, want al het blessureleed van vorige week werd deze week nog flink aangevuld. Daarbij kon ons publiek de weg naar Sparta na al die tijd nog steeds vinden, dus ook zij waren weer in grote getale aanwezig. Al met al zouden de Hoevelakers het zwaar te verduren krijgen, dat was wel duidelijk.
Het eerste kwartier moest iedereen nog een beetje wennen, inkomen, wakker worden, opwarmen, afkoelen, net hoe je ’t wil noemen. Volgens de notities van onze inmiddels officieel aangestelde notulist Jesse, was het na de 2-1 ‘warm’, en na de 3-1 ‘erg warm’. Het tempo zat er in ieder geval nog niet echt in op ’t korfbalveld. Of slagveld, beter gezegd.
Rian verliet voor ’t begin van de wedstrijd het veld al, Gerard wisselde zichzelf, Hanne ging onderuit, Chanine kreeg een klap in d’r maag, invalster Loïs ging door d’r enkel, Tom bekeek ’t kunstgras een paar keer van dichtbij, Bram werd op z’n tenen getrapt, Francis zocht in de tweede helft ook de bank op, en als klap op de vuurpijl kreeg Jarno nog een elleboog in z’n gezicht.
Maar ondanks al deze tegenslagen hield Sparta dapper stand en wisten de Nijkerkers de voorsprong te behouden. In de rust werden mandarijnen, fruitella’s en positieve woorden genuttigd. Je zou denken dat dit ’t ideale recept is voor een blijvende voorsprong, maar niks is minder waar. Het gat werd kleiner en de spanning steeg.
Voor Chanine steeg de spanning nog net wat harder dan voor de anderen. Ze zat niet helemaal lekker in de wedstrijd en dat was ook niet zo gek. Voor haar was de dag extra spannend, want Danny was een trouwpak en een trouwauto aan ’t uitzoeken (2+2…). Jochem en Tom daarentegen hadden geen last van die spanning, ze sloten de wedstrijd af met wat prachtige acties. Topscoorder Tom maakte op ’t einde nog 2 geniale doelpunten en een glorieuze schwalbe, en ook Jochem wist de mand nog te raken terwijl de rest allang was bezweken onder de spanning.
14-12 eindstand. Briljant. Spannend. Sportief. Zon. Gezelligheid. Blessures. Doorzettingsvermogen. Winnaars. Deze wedstrijd had alles. Volgende week is de hoofdauteur afwezig dus wordt het verslag nog minder inhoudelijk dan anders, tot dan!