Daags na het eerste wedstrijdverslag van deze voorjaarscompetitie, staat er alweer een nieuwe editie voor u klaar. Op zaterdag de 19e van april trok de karavaan van Sparta 3 naar Driebergen-Rijsenburg, voor wederom een ontmoeting met Dalto 7. Een aantal weken terug werd in Nijkerk nog met 14-8 gewonnen van de geelzwarten. Dat was enkel oefenen, nu ging het om ‘t ‘echie’. Net als dat je vroeger Paaseieren in de tuin ging zoeken en daar al de hele ochtend zenuwachtig voor was. Zo’n gevoel bekruipt je op een matchday.
Het korfbalspektakel vond plaats op Stille Zaterdag. Atypisch genoeg zaten de sterren van het derde natuurlijk niet stil op deze zaterdag. Niet alleen op het veld, maar ook daaromheen. Kijkt u maar: De week, dag en ochtend voorafgaand aan de tweede wedstrijd van het seizoen kende een aantal hoogte- en dieptepunten. Zo werd er op (witte) donderdagavond fanatiek getraind onder leiding van Daniel, hadden we in de zusjes Schoonhoven 2 uitstekende meetrainsters, hadden we op (stille) zaterdag invallers Sparta 4 en een uit Thailand teruggekeerde Indy en op diezelfde (stille) zaterdag tevens geen coaches op het blessurebankje. Diezelfde Indy offerde haar scheidsrechtersrol op om mee te kunnen, vond ze echt super jammer ;-). Sommige spelers werden gedwongen om ‘vroeg’ op te staan om te coachen (lees: Daniel vond het niet vroeg, Lars wel, maar Lars heeft nog geen kinderen). Tot slot was er de motivatie om de valse start van een dag of tien geleden geen vals vervolg te geven…
Enfin. Zoals je wellicht begrijpt, waren alle ingrediënten voor een heerlijke pot korfbal dus aanwezig. Het zonnetje scheen op een prachtige zaterdag na een Goede Vrijdag, het veld lag er goed bij, de contentcreator ging helemaal op in haar rol (thanks Bo) en het startsignaal klonk ook nog eens op tijd. Het enige wat ontbrak, was de nodige scherpte aan Nijkerkse kant.
Voordat de bidons en flesjes AA’s opgewarmd waren door de hitte, stond het al 5-1 voor de gastheren. Als een ware toverkracht vloog bijna elk schot wat Sparta 3 om de oren kreeg de korf in. Over vals gesproken: we zouden kunnen stellen dat Dalto 7 zuiverder schoot dan Mia & Dion zongen op het Songfestival.
Tot aan de tussenstand van 9 tegen 2 was er geen houden aan voor Sparta 3. Uit alle hoeken en standen schoten onze tegenstanders de bal door het gele mandje heen. Vanaf dat moment ging de Dalto-storm even liggen en wisten we beetje bij beetje aan te haken. Moeizaam ging het, maar vlak voor rust stond een 10-9 stand op het scorebord. Uit verslagen positie knokten we onszelf terug in de wedstrijd. Een paar minuten later werden de kleedkamers opgezocht met een 11-9 stand. Positieve noot: over verschillende schijven werd er gescoord. Martijn, Rianne, Lars, Erin en Daniel waren gezamenlijk verantwoordelijk voor de Nijkerkse goals in helft één.
Genoeg om voor te spelen dus in het tweede deel van de wedstrijd. Toch kantelde de wedstrijd niet in ons voordeel. Eerder in ons nadeel zelfs. Het eerste doelpunt na rust liet misschien wel 10 minuten op zich wachten. Je zou haast denken dat de Paashaas niet wist aan wie hij de paaseieren (lees: doelpunten) moest schenken en dus maar besloot om ze helemaal niet meer uit te delen. Totdat ineens de 12-9 en meteen ook 12-10 vielen. Maar vanaf dat moment was het juist Dalto dat langzaamaan steeds verder uit wist te lopen. Een verschil van twee werd een verschil van drie, van vier, van drie en toch weer van vier. En dus was Sparta 3 eigenlijk de gehele wedstrijd ‘t (paas)haasje. Als redmiddel kwamen onze gouden wissels Jesse en Bo in het veld. Zij gingen vol goede moed op zoek naar wat chocolade-lekkernijen van de paashaas.
Invaller Bo pikte nog een mooi paaseitje mee en zorgde daarmee voor het elfde doelpunt van de Oranjehemden. Ook Daniel wist nog een keertje de korf te raken. Maar dit paaseitje kwam te laat. Veel te laat, hepaas. Ik bedoel helaas. En die teleurstelling is er eentje die niet onder paasbrunches of paaseieren te schuiven valt. Een valsere start dan die van Norris bij de F1-race in Bahrein. Kan haast niet. Toch gebeurd.
Het slotakkoord van Daniel viel vlak voor het einde van de wedstrijd en betekende een 16-12 eindstand. En da’s er niet eentje om heel vrolijk van te worden. Dat zijn, en waren we ook niet. Maar er is altijd iets om positief over te zijn. Het weer bijvoorbeeld. Of een kannetje waardoor Kevin toch nog wist wat lachen was. Of de Paashaas van chocola uit de Jumbo? Of een overwinning van Sparta 2 op een aantal oude bekenden van Sparta 3. Want wie kent Remko Pasveer nou niet? Voor de volledigheid en ter aansluiting bij dit verslag noemen we hem Remko Paasveer. Ik moet echt stoppen met schrEIven want de woordgrapjes worden steeds slechter. Van dit verslag is allang geen chocolade-ei meer te maken.
Even terug naar de goede orde. Eenmaal aangekomen in het vertrouwde Nijkerk vlogen de nodige frituursnacks en goudgele fijnproevers ons weer om de oren. Onze kantinebeheerder maakte kennis met het beroemde begrip ‘biertje voor onder de douche’ en in het zonnetje werd de selectie enthousiast aangemoedigd. De wangen konden bijbruinen en de zonnebrand mocht uit de tas. Aan het end van de avond bleek zelfs dat Max Verstappen pole position had behaald. Voor degene die het nog niet wisten: Max had pole en Norris zat in de muur. Het gaat echt veel te veel over snelle rondrEIdende autootjes in dit verslag. En over eieren. Of over Pasen. Korfballen we überhaupt nog wel?
Iedereen die op wat kwalitEIt en inhoud zat te wachten, hierbEI! Voor jullie rest waarschEInlijk alleen nog de vraag wanneer Sparta 3 weer in actie komt. Nou dat duurt nog een poosje, kan ik je vertellen. Pas op 10 mEI vindt de volgende competitiewedstrEId plaats. En u bent waarschEInlijk ook wel benieuwd wanneer we weer gaan winnen. Daar kan ik zo snel geen antwoord op geven, maar besloten is wel dat er in de tussentEId fanatiek getraind gaat worden. Hoe en op welke manier dat gaat zijn, ziet u vast nog wel voorbEI komen op onze sociale media. Ik hoef het eigenlijk niet meer te benoemen maar ik doe het toch: @deavonturenvansparta3. We zEIn on the road naar 400 volgers!!!
Ohja. We zien jullie graag op 10 mei om 14:00 in Amersfoort. Lukt dat niet, spelen we op 17 mei onze eerstvolgende thuiswedstrijd. Beide wedstrijden zijn tegen MIA 3. Een belangrijke tegenstander om degradatie te voorkomen. Voor de goede orde: de nummer 4 gaat eruit, de nummers 2 en 3 handhaven. Zoals u merkt, kunnen we daar alle support bij gebruiken. Hopelijk zien we je ergens in mei weer langs de lijn! Anders is het net zoals in een liedje van Van Dik Hout. Inside joke voor de echte kenners 🙂 Een toepasselijk citaat uit datzelfde liedje: ‘We moeten winnen, de schijn is gemeen en wordt van ons verwacht.’
We ronden snel af voordat we écht af blijken te dwalen. Adios!